پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ تقی شهرام از اعضای مرکزیت سازمان مجاهدین خلق که فرایند تغییر ایدئولوژی سازمان در دوره رهبری او طی شد، در دوم مرداد 1359، پس از محاکمه، اعدام شد. در دوره ریاست وی بر سازمان، تصفیه‌های فیزیکی داخل سازمان افزایش پیدا کرد و به دستور او، افرادی چون مجید شریف‌واقفی به طور فجیعی کشته شدند.
ازجمله افرادی که رابطه نزدیکی با تقی شهرام داشت، وحید افراخته بود. افراخته در 11 بهمن 1354 تیرباران شد. او پس از بازداشت توسط ساواک دست به اعتراف زد و «تک‌نگاری»هایش درباره اعضای برجسته مجاهدین خلق در خور تامل است. بخشی از این اعترافات در رابطه با تقی شهرام است. آنچه در پی می‌آید، تک‌نگاری «رحمان (وحید) افراخته» درباره «محمدتقی شهرام» است.
اعترافات وحید افراخته درباره تقی شهرام
س: با احراز هویت شما «رحمان » معروف به وحید، فرزند سعید، شهرت افراخته، لطفاً مشروح اطلاعات خودتان را درباره محمدتقی شهرام از بدو آشنایی تاکنون با تعیین نشانی، دوستان و همفکران و اقدامات مشترک و انفرادی فرد مذکور جزئیات مرقوم نمایید.
ج: تقی شهرام را من اولین بار در تابستان 53 در منزل مختاری دیدم. این فرد در گذشته رده بالایی در گروه نداشته ولی پس از فرارش از زندان به رده‌های بالا رسید و پس از معدوم شدن رضا رضایی، عملاً رهبری گروه را به چنگ گرفت و کارها را قبضه کرد. عامل اصلی مارکسیست شدن گروه او بود. مطالعات مارکسیستی و سیاسی زیادی دارد. می‌تواند مسائل سیاسی و اقتصادی را تحلیل نماید. فردی است مغرور و جاه‌طلب. به سختی به عیوب افراد حمله می‌کند و عیوب خود را پنهان می‌نماید. از نظر امنیت بسیار محتاط است و بیش از حد برای حفظ خود می‌کوشد. وقت زیادی روی چک کردن و ضد تعقیب می‌گذارد. کارآیی نظامی او نزدیک به صفر است. بیشترین تمایل او به کار سیاسی است.
مشخصات ظاهری: چاق تقریباً قدکوتاه، سبزه نزدیک به سیه‌چهره، موها به سمت بالا و ژولیده، پیشانی بلند، صورت گرد و گوشتالو، سبیل نسبتاً پرپشت، معمولاً [با] کت و شلوار و کراوات مرتب. تمایل به استفاده از اصول مخفی‌کاری و پوشش‌های عادی داشت؛ به‌طوری‌که بتواند اسلحه‌اش را کنار بگذارد. مثلاً ظاهر یک بازاری یا دلال را به خود بگیرد و حجره‌ای در بازار برای فروش دست و پا کند. گروه کارگری زیر نظر او می‌باشد و افرادش [عبارتند از:] یزدانیان، مهدی موسوی، اصغر ترکه، خسرو و پرویز (گروه شیمی)، مریم (زنش)، مقصود بیگ (سمپات). گویا منزلی در خواجه عبدالله انصاری داشته که مشکوک می‌شوند و تخلیه می‌کنند. گویا رانندگی نمی‌داند. برای تهیه بیانیه‌ای که مارکسیست بودن گروه را اعلان کند وقت زیادی می‌گذاشت. کوشش داشت به نحوی با فدایی‌ها برخورد کند که عملاً رهبری آنها را در دست بگیرد و دو گروه در یک پروسه طولانی یکی شوند. بسیار ضد مذهبی است. طرح کشتن مخفیانه بهشتی از اوست.
رهبری گروه بعد از رضا رضایی به طور کامل در دست آرام و شهرام بود. آرام در تهیه نشریه داخلی و نشریه امنیتی شرکت داشت. ارتباط با مذهبی‌ها، هاشمی رفسنجانی، دکتر پیمان، طالقانی و ... با او بوده و به طور مستقیم یا غیرمستقیم در جریان کار آنها بود. رابط او با محافل روحانیت منصور یا راشد بود. یک پیکان قهوه‌ای رنگ مدل 50 لوکس در اختیار شهرام بود.
در گزارش بازجوی وحید افراخته از اظهارات وی درباره تقی شهرام نیز آمده است:
«محترماً به استحضار می‌رساند:
درباره محمدتقی شهرام (تروریست فراری)
وحید افراخته (معدوم) عضو کادر مرکزی گروه به اصطلاح مجاهدین خلق ایران در تحقیقات انجام شده اظهار می‌دارد: تقی شهرام را اولین بار تابستان 53 در منزل مختاری دیدم. او که در گذشته در رده بالا نبود، پس از فرار از زندان به کادر مرکزی رسید و پس از معدوم شدن رضا رضایی عملاً رهبری گروه را به چنگ گرفت و کارها را قبضه کرد. عامل اصلی مارکسیست شدن گروه او بود. مطالعات مارکسیستی و سیاسی زیادی دارد. فردی است مغرور و جاه‌طلب. از نظر امنیتی بسیار محتاط است و بیش از حد برای حفظ خود می‌کوشد. کارایی او نزدیک به صفر است؛ بیشتر تمایل به کار سیاسی دارد و ظاهر یک بازاری یا دلال را به خود می‌گیرد و درصدد تهیه حجره‌ای در بازار بود. گروه کارگری زیر نظر او می‌باشد و افرادش: محمد یزدانیان، محمدمهدی موسوی، اصغر ترکه، خسرو و پرویز (گروه شیمی) و مریم زنش هستند و گویا منزلی در خواجه عبدالله انصاری داشته که مشکوک می‌شوند و تخلیه می‌کنند. برای تهیه بیانیه‌ای که مارکسیست بودن گروه را اعلام کند، وقت زیادی صرف می‌کرد و سعی داشت به نحوی با فدایی‌ها [سازمان چریک‌های فدائی خلق] برخورد کند و عملاً رهبری آنها را در دست بگیرد و دو گروه در یک پروسه طولانی یکی شوند. طرح کشتن مخفیانه بهشتی از اوست و رابط او با محافل روحانیت منصور (احتمالاً آلادپوش) بود.
نظریه: با عرض مراتب فوق و توجه به اینکه شهرام مشوّق ستوان فراری شهربانی احمدیان بوده است، استحضاراً معروض می‌گردد که با تقدیم چهار برگ [اعترافات] متهم در صورت تصویب مورد بهره برداری و پیگیری‌های لازم قرار گیرد. موکول به امر عالی است.»
